Ο διχασμός καλά κρατεί, από την αρχαιότητα τρωγόμαστε για το ποιος είναι καλύτερος του άλλου, τουλάχιστον στην αρχαιότητα είχαμε το σθένος και την αντίληψη να ενωθούμε απέναντι σε ένα κοινό εχθρό. Η διαφορά στην εποχή μας είναι ότι ακόμα και το διχασμό τον προσαρμόσαμε στην αρρωστημένη αντίληψη μας, είτε ως την καμήλα που κοιτά τις ξένες καμπούρες,...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρεις ανόητοι, ο "αν ήμουν", ο "αν είχα" και ο "αν μπορούσα" ...

Είναι από εκείνες τις μέρες που σε πιάνει μια μελαγχολία και πνίγεσαι από την αγωνία, την αδικία, το ψέμα και το παράπονο για όσα στραβά σε περιβάλλουν.

Λένε πως γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι, παρόλα αυτά ο άνθρωπος έχει την ανάγκη της φιλίας, της συντροφιάς, της αγάπης, του σεβασμού και κατά περίπτωση και την μοναξιά.

Μέρες στο πρόσφατο παρελθόν που αναζητούσες ώρες για περισσότερο και δημιουργικότερο χρόνο στο χώρο. Μέρες που απλά σε απασχολούσε το τρίπτυχο μαμ, κακά και νάνι. Μέρες που έφεραν μόνο σύγχυση, άγχος, πανικό.

Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι ξεχνάμε το πόσο ασήμαντοι είμαστε μπροστά στο μεγαλείο της ζωής. Κάνουμε σχέδια, όνειρα, φιλοδοξούμε ενώ την ίδια στιγμή όλα αυτά είναι μέλλον και κανείς μας δεν έχει «συμβόλαιο» για το μέλλον αυτό.

Η θλιβερή ιστορία του ανθρώπου ως φυσική παρουσία, ως οντότητα έφτασε στο τέλος της. Έφτασε στο τέλος όχι λόγο ξένων παραγόντων, αλλά γιατί ο ίδιος επέλεξε να αφεθεί στις ορέξεις των ολίγων και επικυρίαρχων. Όταν τα δεδομένα που έχεις προσδιορίζονται από βιβλία νικητών, γραπτά κατακτητών, απόψεις δογματικών και ιστορία τετελεσμένων γεγονότων.

Άνθρωπος, η ύπαρξη που διακρίνεται για τη σωματική, πνευματική, ψυχική τελειότητα και την υπεροχή σε σχέση με το σύνολο των όντων που βρίσκονται πάνω στη γη.

Τελικά πιάσαμε πάτο ; πάει πιο κάτω ; μας έπεισαν ή μας έκαναν την σχετική πλύση εγκεφάλου ότι τελειώσαμε ως έθνος ; Μέλλον ; δεν υπάρχει μέλλον ;

Άλλο ένα βράδυ που το ένστικτο της καταστροφής συναντά το ταξιδιώτη του χρόνου, μια κόλλα χαρτί ένα στυλό και η κουβέντα που ξεκινά, τα όσα περιγράφονται φαντάζουν σενάριο επιστημονικής φαντασίας όπως τα παρακάτω αλλά τελικά μήπως όλα είναι προγραμματισμένα ; Μήπως έχουν ξανασυμβεί ; Μήπως επαναλαμβανόμαστε ;