2025 και ; αναζητώντας όραμα, ελπίδα & όνειρο

Είναι που η σιωπή έχει απλώσει το πέπλο της, η οργή πνιγεί κάθε σκέψη και η απογοήτευση κόβει την ανάσα.

Είναι που στο διάστημα αυτό ο αρκετός ελεύθερος χρόνος δίνει στην σκέψη εκείνη την τροφή που μόνο φάρσα θυμίζει.

Είναι που η ιστορία χτυπά σαν καμπανάκι, ο ιστοριογράφος έχει μείνει άναυδος και εμείς ζούμε τον χειρότερο εφιάλτη, αυτόν της επανάληψης.

Ιστορία η οποία μελετά, εξετάζει, καταγράφει γεγονότα που ήδη έχουν συμβεί, τελικά συμβαίνουν εκ νέου και όχι δεν είναι καθόλου αστείο. Είναι ο χρόνος μια λούπα που γυρίζει και εμείς απλά η γεννήτρια του ;

Είναι που ο άνθρωπος έχασε σε μια μέρα το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης, είναι που η αλήθεια διαστρεβλώνετε, είναι που η ημιμάθεια και η αμάθεια ξεσαλώνουν.

Μέσα σε όλο αυτό το χάος του 4ου Ράιχ και του νέου Απαρτχάιντ που ζει η ανθρωπότητα έρχονται στο βάθος και τα χειρότερα που ως μάστιγα είναι η νούμερο ένα αιτία θανάτου στον κόσμο αιώνες τώρα και δεν είναι άλλες από την φτώχεια και την πείνα.

Πάντα κοιτούσα τα πράγματα από την ανθρώπινη σκοπιά, με όλο το κόστος που συνεπάγεται, αλλά ρε δίποδο ζώο ποτέ θα πάψεις να κοιμάσαι όρθιο ; Γιατί το συμφέρον έχει μεγαλύτερη αξία του δικαιώματος ;

Ρητορικά τα ερωτήματα, αναπάντητα δε και στο βάθος μαύρες παρασκευές και στα προσεχώς άφραγκες Δευτέρες την ώρα που ο γείτονας νουτέλαπαπατζούμ λένε οι ειδήσεις ότι μοιράζει τροφές με το κουπόνι.

Σιωπή, ειδικά η τελευταία εβδομάδα μόνο ανησυχητική ησυχία εμφανίζεται ως η νηνεμία πριν την καταιγίδα που θα σκορπίσει τις θύελλες και τους ανέμους που σπέρνουν χρόνια οι άνοοι που θέλουν να εξουσιάσουν το θαύμα της ζωής.

Λείπει η αυτοθυσία, χάθηκε το φιλότιμο, ο άνθρωπος έπαψε να αγαπά τον άνθρωπο και φτάσαμε στο σήμερα. Κάπως έτσι καταστράφηκε η Πομπηία, η Ατλαντίδα, η Βαβέλ, κάπως έτσι και σήμερα η Συμπαντική Νομοτέλεια θα επιβάλει την τάξη απλά για να δείξει την ασημαντότητα μας.

Ο κατήφορος, η κατρακύλα και η σήψη που έχει πάρει τα ηνία γύρω μας θέλει πόνο, θέλει πολύ αγώνα, θέλει αίμα για να ισορροπήσει.

Ας ελπίσουμε ότι ο ρου της ιστορίας θα είναι αμείλικτος απέναντι στους επίδοξους Χίτλερ του σήμερα ας ευχηθούμε η ιστορία να δώσει στα παιδιά την «παιδική χαρά» που τους στερήθηκε, για τους υπόλοιπους ψηλά το κεφάλι βρείτε εκείνη την ευτυχία που βάναυσα μας εκλάπη.

Ο άνθρωπος δείχνει αμείλιχτος, πιο αχόρταγος από ποτέ, ο Φρόιντ έλεγε : " Η ελευθερία του ατόμου δεν είναι αγαθό του πολιτισμού. Ήταν στο μέγιστο σημείο πριν από κάθε πολιτισμό ". Η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι το υπέρτατο αγαθό της ζήσης τούτης αλλά δυστυχώς κάτι το "εγώ" κάτι τα προβλήματα κάτι οι λογαριασμοί κάτι τα "αλλά" και ο ωχαδερφισμός ξεχάσαμε τα βασικά ζούμε στο συννεφάκι μας, απολαμβάνουμε στο ινστα και κατασκοπεύουμε στον προσωπορουφιάνο το γνωστό φατσοβιβλίο και διασκεδάζουμε στα τικτόκια.

Θα κλείσω με το "κουραστικό" αλλά πραγματικό υγεία σε όλους, κάτι το οποίο θυμόμαστε μόνο όταν γίνεται "στραβή" και θα κλείσω με τα λόγια του Θανάση Βέγγου : "Ονειρέψου σαν παιδί, ζήσε σαν τρελός, αγάπα σαν άνθρωπος, μικρός ο κόσμος, κι εμείς περαστικοί".