Αντί Ευχών

Έστω λοιπόν ότι κάνεις ταμείο με τον εαυτό σου, έστω ότι επιτέλους τα έχεις βρει μαζί του. Έστω ότι δεν επηρεάζεσαι από απόψεις και πρακτικές, έστω ότι η γνώση, η μόρφωση, ο νους σου, σου αποκαλύπτονται και τελικά τραβάς γραμμή και κάνεις σούμα.

Είσαι άνθρωπος αρχικά ; ότι έμαθες πως το έμαθες ίσια ή ανάποδα ; από ποιον ; τι έχει αξία για σένα το ταξίδι ή η Ιθάκη; δεμένος σε κατάρτι ή ελεύθερος σε ένα λιβάδι ;

Τι γεμίζει το εσωτερικό σου κενό ; οι άνθρωποι ή το χρήμα ; που μπορείς να φτάσεις για το ένα και που για το άλλο; τελικά γιατί επέλεξες το χάος του κενού από την ολοκλήρωση της πλήρωσης ;

Τελικά πια μονάδα μέτρησης έχει αξία αυτή της αγάπης ή της εξουσίας και της δόξας ; και τελικά η αγάπη μπορεί να μετρηθεί; ή επειδή η δόξα και η εξουσία έχουν κατά επέκταση πορτοφόλι τα εξομοιώνεις;

Την ώρα που ξεκινάς το πρωί την κάθε μέρα σου για την επιβίωση, τι στόχο έχεις ; ανταγωνισμό ή αλληλεγγύη ; ποιο το κόστος της καλημέρας ; ποιο το κόστος της αγένειας ;

Έχεις απέναντι σου έναν άνθρωπο, άντρα - γυναίκα τι ρόλο παίζει για σένα ; αξία έχει η εξωτερική εμφάνιση ή η λάμψη των ματιών και η εσωτερική του ομορφιά ; μπήκες στην διαδικασία να δώσεις εκείνη την ευκαιρία να μάθεις τον άλλο ή έμεινες στο θεληματικό πηγούνι και το σιλικονάτο μπαλκόνι ;

Εκεί που φαντάζεσαι την παγκόσμια ειρήνη, τι λες ειρήνη μέσα από το πόλεμο διεκδικείται ; για κάθε μέρα ειρήνης σπαταλώνται τεράστια ποσά σε αμυντικές δαπάνες, τι ποσό αντίστοιχα δαπανάται για μια μέρα προσπάθειας ευημερίας και καλοσύνης ;

Γεννήθηκες και σου είπαν με το καλημέρα καλώς τον αμαρτωλό, ωραία δέχομαι το προπατορικό αμάρτημα αλλά για κάτσε ρε φίλε πότε αμάρτησα στην κούνια χέζοντας ; στην κούνια με αγκου ή μαμ ; στην κούνια πίνοντας γάλα από τη μάνα μου ;

Η ζωή σου γεμάτη με θάλασσα, βουνά, η φύση μπροστά σου, σου προσφέρει απλόχερα την ηρεμία και τη γαλήνη αλλά εσύ προτιμάς τα χάπια ; τώρα αυτό το θεωρείς σοφή επιλογή ; ψάχνεις την ψυχική ηρεμία και τρέχεις σε γιατρούς να σου ορίσουν τι; την ψυχή ;

Ξεκίνησε το παραμύθι της ανωτερότητας, άσπροι, μαύροι, κίτρινοι, μωαμεθανοί, χριστιανοί, βουδιστές και ; δεν τρώνε αυτοί; δεν έχουν δικαιώματα ; γήινοι δεν είναι όλοι ; εκτός και αν έχεις άλλη πληροφόρηση, έχεις ;

Ψάχνεις ακόμα τις λύσεις στους γύρω σου ; ψάχνεις τον εαυτό σου στα θέλω των υπολοίπων ; ψάχνεις ακόμα την ευτυχία χωρίς να κοιταχτείς στον καθρέπτη ; νομίζεις ότι η αξία σου είναι οι λαμπρότητες, οι φανφάρες και το αστείρευτο εγώ ; ή η ανθρωπιά είναι αυτό που κάνει τους άλλους να πιστεύουν σε εσένα ;

Τώρα που διαβάζεις τα δικά μου θέλω, τις δικές αναζητήσεις, τις δικές μου τρέλες, την δική μου αλήθεια βλέπεις κοινά ; τι λες πλέον είναι αργά ; έχεις ακόμα ψευδαισθήσεις ; μήπως τα πράγματα είναι πιο ανάλαφρα και τελικά είσαι ελεύθερος; μήπως να διεκδικήσεις την ελευθερία αυτή; Η δική σου προσωπική αλήθεια, η δική σου ανακάλυψη έστω και τώρα, έστω από την αρχή, χωρίς άγνοια μήπως ήρθε η ώρα να τα ζήσεις ;

Μια εικόνα, χίλιες λέξεις, οι δικές μου σκέψεις, αν είχα έναν άνθρωπο δικό μου, αν είχα ένα έντεκα εμπρός μου, αν δεν ήταν μόνο ψυχή αλλά και σώμα εγώ θα το κράταγα για πάντα εσύ ; Όλα φέρουν ένα και μόνο βάρος, αυτό της ευθύνης, των επιλογών, των αποφάσεων και της πορείας που θα επιλέξεις.

Μια θυσία, μια αρχή, η αναγκαιότητα για σωτηρία των επόμενων γενεών που σηματοδοτεί το φως. Όλα στο φως, όλα με φως κανένα σκοτάδι δεν κατάφερε να νικήσει την λάμψη, την ζωντάνια, την ζεστασιά και θαλπωρή που προσφέρει αυτό το «φωτεινό άστρο».

Κάθε εποχή, κάθε μήνας του χρόνου, ο επιμερισμός των ωρών και των λεπτών αποτελεί μοναδικό κομμάτι ζωής της ανθρώπινης ύπαρξης και δεν γυρίζει πίσω, αποτυπώθηκε πλέον στο βιβλίο της ζωής του καθενός ξεχωριστά.

Ένα βιβλίο που είτε βγήκαμε από το νερό, είτε σταθήκαμε στα δυο ως εξέλιξη ενός πιθήκου, είτε πήραμε την ζώσα πνοή από το υπέρτατο ον, φέρουμε ελεύθερη βούληση, για τις επιλογές, τις πράξεις μας και οφείλουμε να τις υποστηρίζουμε και να μην μετανιώνουμε για αυτές.

Ως αναπόσπαστο κομμάτι συνείδησης, βιωμάτων και εμπειριών όλοι μας οφείλουμε να υπερασπιστούμε ότι μας άφησαν οι πρόγονοι μας, ότι με αίμα κατοχυρώθηκε στο χρόνο καθώς και να γίνουμε εκείνο το φως που θα δώσει την δύναμη στα παιδιά και τα παιδιά του μέλλοντος να προχωρήσουν ελεύθερα, με ελπίδα, με όνειρα, με φαντασία.

Κάθε εποχή είχε και έναν άνθρωπο που ενέπνεε εμπιστοσύνη, ασφάλεια, σιγουριά για να γίνουν αλλαγές, εκείνες οι αλλαγές που θαυμάζει η ιστορία και όχι οι άλλες που απλά περνά στα μαύρα κατάστιχα της. Το κακό με την ιστορία ότι καταγράφει γεγονότα τα οποία έγιναν και δυστυχώς έχουν γραφτεί από την πλευρά του «νικητή».

Τούτες μέρες ειδικά αυτές των Χριστουγέννων ενώ λογικά θα ήταν μέρες χαράς πολλοί άνθρωποι γύρω μας μελαγχολούν, κρύβονται στα προβλήματα τους, χώνονται στο έσχατο καταφύγιο της μοναξιάς και παραμένουν απομονωμένοι. Θες ο κακός μας ο καιρός, θες ο ψυχρός μας εαυτός, θες η κοινωνία η αντικοινωνική, θες οι «ηλεκτρονικοί φίλοι» και πιάσαμε πάτο.

Δύσκολα ζώα εμείς οι άνθρωποι, πιο δύσκολο το να τιθασεύσουμε το «εγώ» μας, ξεχνάμε ότι εξουσιάζουμε μόνο το σήμερα και είμαστε αχόρταγοι, είμαστε τόσο κενοί, τόσο ρηχοί, τόσο πνευματικά αμόρφωτοι που στην ανάγκη του «φαίνεσθαι» ξεχνάμε την περατότητα, τη φθορά, την κατάρα της γνώσης του τέλους.

Δεν είναι το τι κάνεις, πως το κάνεις, γιατί το κάνεις, πως το ζεις, το θέμα είναι ότι και αν κάνεις να μην βλάπτεις, να μην προσβάλλεις, να μην είσαι αγενής και άξεστος. Όσα μαθαίνεις, όσα ζεις, όσα επιτρέπεις, για όσα ελπίζεις, για όσα νομίζεις, για όσα έρθουν, για την ζωή που μας αξίζει.

Καλά Χριστούγεννα !

" Όποιος δεν ξέρει και δεν ξέρει πως δεν ξέρει, είναι τρελός, απόφυγε τον. Όποιος δεν ξέρει και ξέρει πως δεν ξέρει, είναι παιδί, μόρφωσέ το. Όποιος ξέρει και δεν ξέρει πως ξέρει, κοιμάται, ξύπνα τον. Όποιος ξέρει και ξέρει πως ξέρει, είναι σοφός, ακολούθησε τον ". Χαλίλ Γκιμπράν Λιβανοαμερικανός ποιητής & φιλόσοφος (1883-1931).