Άξιζε να υπάρξουμε, για να συναντηθούμε ...
Η ανθρώπινη ιδιότητα να λες πάντοτε εκείνο που θεωρείς αληθινό λέγεται ειλικρίνεια. Η οποία αντιστοιχεί στην πραγματικότητα, είτε υποκειμενική, την εσωτερική, είτε στην αντικειμενική, την εξωτερική και δεν αλλοιώνει, δεν παραποιεί τα πράγματα. Η ειλικρίνεια φέρνει κοντά τους ανθρώπους γιατί εμπεριέχει την εξομολόγηση.
Η ανάπτυξη αυτής της επαφής ειλικρίνεια, εξομολόγησης, σεβασμού φέρει την πραγματική επικοινωνία των ανθρώπων και δημιουργεί την ψυχική και πνευματική επικοινωνία αναπτύσσοντας την αγάπη, τη φιλία, την ανταλλαγή γνώσεων πληροφοριών και κουλτούρας.
Ειλικρίνεια με επικοινωνία είναι επίτευξη ισορροπίας, καταλύεται ο φόβος και η αγωνία, καταπολεμείται η μοναξιά και το άγχος και παρέχεται στον άνθρωπο πληρότητα, γαλήνη, εσωτερική έκσταση. Η ευτυχία βασίζεται σε απλά πράγματα, σε πράξεις και επιλογές. Τούτη την ώρα όμως οι άνθρωποι μοιάζουν θύματα των μύθων που ο ίδιος ο άνθρωπος δημιούργησε.
Απαραίτητο συστατικό ο σεβασμός, όπως γράφει ο Άγγελος Τερζάκης : « ο σεβασμός είναι άγραφος νόμος, μια τάξη αναγκαία για την ισορροπία της ζωής, δεν είναι όμως προνόμιο, επιταγή δίχως αντίκρισμα. Η υπέροχη δεν μπορεί να σταθεί σαν κάτι δεδομένο. Πρέπει να έχει τα πειστήρια της πάντοτε έτοιμα, ακόμη και αν δε της τα ζητήσει κανείς. Διαφορετικά γίνεται πρόληψη, αυθαιρεσία, ταμπού, ωμό δίκαιο του συμπτωματικά και πρόσκαιρα ισχυρότερου ...».
Μέσα στις αρετές αυτές δημιουργείται η πίστη που απευθύνεται είτε στο πρόσωπο ενός συγκεκριμένου ατόμου είτε σε μια κοινωνική ομάδα ή σε μια ιδέα ή σε μια κατάσταση πραγμάτων που την ξέρουμε ως εμπιστοσύνη αλλά που δυστυχώς από αίτημα των καιρών είναι είδος προς εξαφάνιση.
Θυμάμαι και ταυτόχρονα θλίβομαι γιατί ο άνθρωπος απέκτησε οικονομική υπόσταση, έγινε θύμα συναλλαγής και ξέχασε ότι μια ολοκληρωμένη σχέση εμπεριέχει φιλία, θαυμασμό, αξιοπρέπεια, ειλικρίνεια, ευτυχία, σεβασμό, με μια λέξη αξίες - αρετές.
Πως φανταζόμαστε λοιπόν το μέλλον μας ; Πως θα θωρακίσουμε τα παιδιά απέναντι σε όλη αυτή την αναισθησία που θέλουν να προωθήσουν ; Τι θα αφήσουμε ως δεδομένο στον ιστορικό του μέλλοντος ;
Όλοι μας έχουμε μια ιστορία, ένα βάρος, ένα άγχος, μια αποτυχία, μια απογοήτευση, ένα φόβο ποσό όμως θα επιτρέπουμε σε όλα αυτά να μας κρατούν σε ένα θλιμμένο παρελθόν ενώ όλα αυτά μπορούμε να τα κάνουμε θεμέλιο για ένα ευτυχισμένο μέλλον ;
Επιτυχία είναι να έχεις έναν άνθρωπο να σε σκέφτεται, να νιώθεις ασφαλής μαζί του, να μοιράζεσαι εικόνες, στιγμές και συναισθήματα. Κάτι που εσύ θεωρείς υποχρέωση ο άλλος το θεωρεί δώρο. Άλλες φορές η δίκη σου δυσκολία για τον άλλο είναι ήδη παρελθόν και άλλες φορές ο δικός σου προβληματισμός ανάγκη λύτρωσης.
Πολλές φορές οι άνθρωποι επειδή έχουμε περάσει κάποιες καταστάσεις μένουμε σε αυτές, ενώ αγνοούμε ότι υπάρχουν κάποιοι εκεί έξω που πλέον αυτές οι καταστάσεις είναι απλά ένα κακό όνειρο μια ανάμνηση και που ξέρεις αν τους δώσεις την ευκαιρία να σε βγάλουν από το τέλμα της απόγνωσης.
Η αλήθεια πονά, η ειλικρίνεια απομακρύνει, ο σεβασμός κουράζει, λίγοι οι άνθρωποι που προσπαθούν να δουν τι υπάρχει πίσω από την πόρτα που έχει ψυχή και τελικά μένουμε στο πουθενά και το τίποτα λέγοντας λόγια ή απλά επηρεαζόμαστε από λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ.
Εκείνη η μεγάλη κουβέντα που ξεκινά και μένει στην μέση απλά για την δικαιολογία, ίσως τελικά να αντιλαμβάνεσαι περισσότερα από όσα πρέπει. Ίσως εκεί που είσαι ήμουν και εδώ που είμαι θα έρθεις. Ο χρόνος θα δείξει ...
Άξιζε να υπάρξουμε, για να συναντηθούμε ... Γιάννης Ρίτσος, 1909-1990, Έλληνας ποιητής