Εν αρχή ην το Χάος

Εν αρχή ην το Χάος. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία, τίποτα δεν είναι επίσης σύμπτωση.

Κάθε άνθρωπος που έρχεται στο μονοπάτι της ζωής μας, έρχεται για κάποιο σκοπό. Κάποιοι το λένε ευλογία, άλλοι το βλέπουν ως μάθημα, η εμφάνιση τους στη ζωή μας είναι για έναν μικρότερο ή μεγαλύτερο σκοπό.

Άλλοι για λίγο και άλλοι για μια ζωή. Άλλοι για να μας κάνουν να γελάσουμε, άλλοι για να μας πονέσουν, άλλοι για να μας διδάξουν και άλλοι για να μας προστατεύσουν.

Πού πήγαν οι άνθρωποι; Πού πήγαν; Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μας ; Τώρα που θέλουμε πραγματικά ένα χέρι να μας πιάσει και να μας νοιαστεί λίγο, τώρα δεν βρίσκουμε άνθρωπο.

Παντού αδιέξοδα, αδιέξοδα στα όνειρα, αδιέξοδα στις σχέσεις, αδιέξοδοι άνθρωποι, αδιέξοδη ζωή. Περιμένεις χρόνια εκείνο το χέρι ... αλλά το χέρι δεν εμφανίζεται και τα χρόνια φεύγουν, μαζί με αυτά και εμείς.

Με κάποιους θα έχουμε ερωτική χημεία και άλλους θα τους νιώσουμε σαν αδελφή ψυχή. Σα να τους ξέρουμε για μια ζωή. Με έναν μαγικό τρόπο, θα ταιριάζουμε απόλυτα και θα μιλάμε την «ίδια γλώσσα».

Εκείνος ο άνθρωπος που σου βγάζει όλα τα παραπάνω μένει στη ζωή μας, ζεις το σήμερα κανείς μαζί του το ταξίδι και όπου βγει. Το ταξίδι και η θέληση κράτησε ζωντανό τον Οδυσσέα για την Ιθάκη του.

Η ειρωνεία σε όλο αυτό είναι πως, στα παιδικά μας χρόνια, τότε που μας κρατούσαν από το χέρι, ήμασταν όλο γκρίνια, φασαρία και κακό. Γκρινιάζαμε, κάναμε πίσω και τραβούσαμε και το χέρι μας μαζί.

Τώρα όμως; Τώρα που θέλουμε πραγματικά ένα χέρι να μας πιάσει και να μας νοιαστεί λίγο, τώρα δεν βρίσκουμε άνθρωπο. Θέλει κουράγιο, θέλει ψυχή, θέλει δύναμη να παριστάνεις πως είσαι καλά, σε έναν κόσμο σάπιο.

Επιλογές, πράξεις χωρίς ίχνος προσποίησης, μια προσποίηση που ίσως γίνεται μια χυδαία εκμετάλλευση εις βάρος των ανθρώπων. Απλά, ζω, μιλώ, πράττω επιλέγω όπως ήθελα, δεν υπολόγισα ποτέ τίποτα και κανέναν, με όποιο κόστος.

Όταν λοιπόν βάζεις κάποιον άνθρωπο στην ζωή σου δεν τον οριοθετείς, τον κρατάς από το χέρι και το πας μέχρι τέλους σε όλα και για όλα. Γίνεται ο δικός σου άνθρωπος, ο φίλος, η σχέση, η συντροφιά, η ερωτική έλξη. Αν δεν γίνεται τον αφήνεις να σε αφήσει.

Μέσα στην θάλασσα σαν μπω με ένα μικρό καράβι ... Σαν σκέψη έχω στο μυαλό να βγω σε ένα λιμάνι ... Η άφιξη μου σε αυτό θα είναι η τελευταία ... Εγώ μόνο και η σκέψη μου θα είμαστε παρέα ... Η σκέψη μου μονόχρωμη, μαύρη σα το σκοτάδι ... Γυρεύει χρώμα στη ζωή, ψάχνοντας το λιμάνι ...