Εποχή της μοναξιάς

Λένε πως γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι, παρόλα αυτά ο άνθρωπος έχει την ανάγκη της φιλίας, της συντροφιάς, της αγάπης, του σεβασμού και κατά περίπτωση και την μοναξιά.

Παραθέτω σκέψεις όχι για να δημιουργήσω αντιδράσεις απλά γιατί παρατηρώ τις αλλαγές στην καθημερινότητά μου. Θα σταθώ στην μοναξιά και την φιλία μαζί της.

Η μοναξιά λοιπόν είναι αφύσικη, ανυπόφορη και παθολογική κατάσταση για τον άνθρωπο. Όχι μόνο στη σημερινή εποχή αλλά ανέκαθεν. Στην διάρκεια της ζωής του ο άνθρωπος επινόησε σύμβολα επικοινωνίας που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο επιβεβαιώνουν την αδυναμία του να ζει μόνος.

Στόχος η ασφάλεια, η αλληλοβοήθεια ώστε να πετύχει τους δημιουργικούς σκοπούς του. Είναι γεγονός πως όλα αυτά συμβαίνουν στην εποχή μας και οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν αποκτήσει ενχρήματη συναλλαγή.

Κυρίαρχη αξία το συμφέρον, η δόξα και πάντα το χρήμα. Για την απόκτηση του ο άνθρωπος κάνει τα πάντα, γνωριμίες, φιλίες ανάλογα με την εκάστοτε αποδοτικότητα.

Στην σύσταση τους αυτές οι σχέσεις δεν είναι γνήσιες, παραδοσιακές αφού εισέρχονται υπολογισμοί και όλα στηρίζονται στο "πάρε δώσε" και όχι στην ειλικρίνεια, την αλήθεια, την ευθύτητα.

Ο άνθρωπος λοιπόν γίνεται δύσπιστος, καχύποπτος κλείνεται στον εαυτό του και "μονάζει". Όταν μάλιστα συνοδεύεται με την υπερτροφική ενίσχυση του "ΕΓΩ" φτάνει ως την κατάθλιψη και τη σχιζοφρένεια.

Παύουν πια να υφίστανται οι αξίες, του πολιτισμού, του σεβασμού, της φροντίδας, της αγάπης, της φιλίας και κυριαρχεί η αδιαφορία. Χάνεται η ηρεμία, η ισορροπία και ανεπανόρθωτα καταλήγουμε στην δυστυχία.

Η μοναξιά δείχνει τα δόντια της γιατί της το επιτρέψαμε, η μοναξιά διαιωνίζεται ως μάστιγα που απειλεί τον άνθρωπο. Γιατί θα μου πείτε, γιατί κυριάρχησε η απληστία και ο φόβος.

Από εκεί και πέρα ο καθένας από εμάς κάνει τις επιλογές του και ακολουθεί την πλευρά που θα τον γοητέψει, απλά θα πρέπει να έχει γευτεί και τις δυο καταστάσεις πριν την τελική απόφαση.

Σε κανέναν δεν επιβάλλεται κάποια από αυτές γιατί ουσιαστικά καταλύεται η ελεύθερη βούληση. Χάσαμε την σπιρτάδα της αντίδρασης, κλειστήκαμε στο έσχατο καταφύγιο μας και πάψαμε να ελπίζουμε.

Τολμήστε, απελευθερωθείτε, δοκιμάστε μετά κρατήστε ότι σας ταιριάζει ... το να αναζητάς μόνιμα την μοναξιά από κάπου πηγάζει, κάτι μας έχει δημιουργήσει την αμφιβολία, φταίει η αχαριστία ; είναι η έλλειψη επικοινωνίας ; λείπει το κίνητρο ;

Γελάτε δεν αξίζει η θλίψη σε μια ζωή μικρή, γελάτε δείτε το σήμερα και ζήστε το με πάθος και ορμή, στηρίξτε όσο μπορείτε ανθρώπους που αξίζουν την αγκαλιά, το φιλί και την καληνύχτα σας.

Μελαγχολία, θλίψη, φόβος ... Όλοι κι όλα περιττά ...

Όπως δεν μπορείς να καταλάβεις το ψάρι, αν δεν είσαι ψάρι, ή το πουλί, αν δεν είσαι πουλί, έτσι δεν μπορείς να καταλάβεις τον μοναχό άνθρωπο, αν δεν είσαι μοναχός. Πώς να με καταλάβεις, λοιπόν, χρυσή μου; Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971, Έλληνας ποιητής, Νόμπελ 1963 (από την Αλληλογραφία Γιώργου και Μάρως Σεφέρη).