Για κάθε άνθρωπο εκεί έξω

Κάθε άνθρωπος έχει τα όρια του, κάθε άνθρωπος έχει τους φόβους του, κάθε άνθρωπος αλλάζει διάθεση κατά το περιβάλλοντα χώρο και τα ερεθίσματα, κάθε άνθρωπος έχει ένα χαρακτήρα τον υποστηρίζει ή όχι δικό του θέμα και στα πλαίσια της ελευθερίας ατομικής - προσωπικής και πάντα κατά επιλογή.

Τίμιο και ηθικό κάθε ένας από εμάς να υποστηρίζει τις επιλογές του, να δέχεται την διαδραστικότητα, την επικοινωνία, τους ανθρώπους με τις ιδιαιτερότητες, τα ελαττώματα τους. Η λεπτή γραμμή ισορροπίας ο κάθε ένας από εμάς ως μέρος του συνόλου να μην επιβάλει, επιτάσσει, φοβίζει τον άλλο μόνο και μόνο για το αφήγημα του.

Μιας και ένα νέο αφήγημα εμφυλιακής κατάστασης έχει δημιουργηθεί παγκοσμίως, μιας και η προπαγάνδα, η 5η φάλαγγα σκορπούν το φόβο και το πανικό αναρωτιέμαι σε ποιο σημείο ορίζουν την ελευθερία του λόγου, της σκέψης, της έκφρασης, της επιλογής.

Ποιος οριοθετεί την ηθικότητα - ανηθικότητα, τίνος το όφελος εξυπηρετεί, γιατί πράττει κακό αντί να διάγει το καλό ; Ερωτήματα ρητορικά που απλά δίνουν το στίγμα για περαιτέρω ανάλυση και διερεύνηση από τον καθένα χωρίς παρωπίδες και δογματικά αποτελέσματα ή στημένα αποτελέσματα.

Κάθε άνθρωπος που επιλέγει να εκτεθεί, κάθε άνθρωπος που οπτικά δείχνει διαφορετικός, που ; στην ανάλυση και την σκέψη, δεν σημαίνει ότι δεν έχει δυο πόδια, δυο χέρια κ.τ.λ. Κάθε άνθρωπος πίσω από αυτόν έχει μια οικογένεια που σέβεται, αγαπά, ενδιαφέρεται και κάθε φορά ότι πει ή γράψει ή σκεφτεί έχει έναν αντίκτυπο παντού και ξέρεις αυτός ο αντίκτυπος πληγώνει, πονά αφήνει σημάδι.

Βέβαια το θέμα είναι να νιώθεις ανθρωπιά, να έχεις ανθρωπιά, γενικά να είσαι άνθρωπος. Έδειξες τους πραγματικούς σου φόβους, το κωλόχαρτο, οι διακοπές και τα μπουζούκια. Δεν λέω καλά και αυτά αλλά οι επιλογές σου έδειξαν στους δυνάστες σου ότι παίρνει και άλλο, το κακό είναι ότι όσοι καταλαβαίνουν θα τους βρει κανάς ντουβρουτζάς από άγχος, στρες, πίεση μα κυρίως η ανοησία σου είναι αυτή που θα ξανά σκοτώσει.

Παλιά τάξη, η νέα τάξη σε αταξία ; αλλαγή του δρόμου του μεταξιού στο 18ο αιώνα ; επιστροφή βιοτικού επιπέδου στο 17ο αιώνα ; ξανά το χαρτί της κάστας και του διαχωρισμού ; κανένα ανθρώπινο δικαίωμα μόνιμη φίμωση και θάνατος ; Τέλος η τεχνολογία, τέλος η ρομποτική; τέλος η ιατρική ; τέλος η δικαιοσύνη ; τέλος ο άνθρωπος ; και οι όρκοι ; η ηθική ; οι νόμοι ; η δημοκρατία που για χάρη της γίνονται όλα ; Σκοπιμότητα, έλεγχος, κακό δράσεις που έχουν ίσιες αντιδράσεις οι οποίες κάνουν μπαμ εκεί που δεν το περιμένεις.

Μόλις χτες δεν στο κρύβω γιατί είμαι άνθρωπος, είπα αν υπάρχει ματριξ γιατί δεν διορθώνουμε αλλά επαναλαμβάνουμε λάθη και παραλήψεις ; γιατί ενώ είμαστε στο ματριξ δεν είμαστε τέλειοι ( κατά το πώς το βλέπει το τέλειο κανείς ), γιατί ενώ είμαστε στο ματριξ αργούμε να γνωρίσουμε τους σωστούς και ενδιαφέροντες ανθρώπους τούτου του μάταιου κόσμου ;

Όλος ο κόσμος βασίζεται σε έναν συμβιβασμό μεταξύ ζωής και θανάτου, όλος ο κόσμος φοβάται και είναι λογικό, το υποκριτικό είναι να φοβάσαι τον αόρατο την στιγμή που κάθε μέρα γύρω μας πεθαίνει κόσμος συνέπεια καρκίνων, καρδιακών, διαβήτη, κουνουπιών, αυτοκτονιών συνέπεια απραξίας, εγκληματικής αμέλειας, ελλείψει εργασίας ή τροφής.

Στο εν λόγο πείραμα, στο νέο δουλεμπόριο, στην νέα εποχή του σκοταδισμού, στο νέο διχασμό, στη σπορά του μίσους αρνούμαι να γίνω υποχείριο, αρνούμαι να μην αγκαλιάζω τους γονείς μου, αρνούμαι να μην παίζω με τα παιδιά, αρνούμαι να μην φροντίζω τους παππούδες και τις γιαγιάδες που μόχθησαν να μου δείξουν το δρόμο, να μου μάθουν την ανθρωπιά, να μου δείξουν την ζωή.

Το κάνω με κριτική σκέψη, το κάνω με ελεύθερη βούληση, το κάνω γιατί το οφείλω στην ψυχή μου, το κάνω γιατί από την στιγμή που απέκτησα την ύλη μου οφείλω να δείξω πως το άξιζα και πως ακόμα μπορώ όπως όλοι να πράξω καλό, να κοινωνήσω θετική ενέργεια, να μοιραστώ το φως.

Το γεγονός πως ο άνθρωπος γνωρίζει το καλό και το κακό, αποδεικνύει την ανωτερότητα της σκέψης του σε σχέση με τα ζώα. Το γεγονός πως παρ' όλα αυτά, κάνει το κακό, αποδεικνύει την ηθική κατωτερότητα σε σχέση με τα ζώα. Μαρκ Τουαίην Αμερικανός συγγραφέας (1835-1910).