Πρίν την μετάλλαξη
Η θλιβερή ιστορία του ανθρώπου ως φυσική παρουσία, ως οντότητα έφτασε στο τέλος της. Έφτασε στο τέλος όχι λόγο ξένων παραγόντων, αλλά γιατί ο ίδιος επέλεξε να αφεθεί στις ορέξεις των ολίγων και επικυρίαρχων. Όταν τα δεδομένα που έχεις προσδιορίζονται από βιβλία νικητών, γραπτά κατακτητών, απόψεις δογματικών και ιστορία τετελεσμένων γεγονότων.
Δεν είναι θέμα χρόνου, ποτέ δεν ήταν. Δεν είναι θέμα τόπου, ποτέ δεν ήταν. Δεν ήταν θέμα χώρου, ποτέ δεν ήταν. Ο άνθρωπος ήταν, είναι και θα είναι το επίκεντρο γιατί πολύ απλά είναι το μέσο της επιβίωσης, της συντήρησης και του κέρδους.
Πιστεύεις δηλαδή ότι μετά από τόσους πολέμους στην ιστορία της ανθρωπότητας πως τους λείπει τι ; Φήμη ; Πλούτος ; Δόξα ; Δεν έχουν κατακτήσει ή πράξει την πιο τρελή τους επιδίωξη - νοσηρότητα ;
Το πρόβλημα ήταν, είναι και θα είναι ο άνθρωπος. Ποιος όμως άνθρωπος ; Αυτός που θα είναι ένα με την φύση, αυτός που θα έχει συνείδηση των πάντων, θα φέρει ψυχή, θα αντιληφθεί τα λάθη του, δεν θα ρίχνει σε άλλους τις ευθύνες του, θα πιστεύει στον άνθρωπο γύρω του γιατί θα έχει κατακτήσει την ίδια του την υπόσταση.
Όταν ο «παράξενος άνθρωπος» βρέθηκε στην γη πήγαινε στο πρόβλημα, πήγαινε στους απλούς ως απλός, πήγαινε στους νεκρούς χωρίς φόβο, πήγαινε με την δύναμη της αγάπης, της ελπίδας και της πίστης στον μεγαλοδύναμο Σύμπαν - Θεό του.
Πέρασαν αιώνες μέσα τους καταστροφές, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί αλλά ο κόσμος με αρωγό την φαντασία, δημιουργούσε το μετά, προγραμμάτιζε το αύριο, έκανε όνειρα για το μέλλον.
Κάθε φορά στα βήματα για εμπρός υπήρχε και μια σταθερά του παρελθόντος, μέχρι που η καλά στημένη κωμωδία της αφθονίας, του εικονικού, του δανεικού κράτησαν ως ενέχυρο την ψυχή του ανθρώπου με αποτέλεσμα το σήμερα και τον μετά ανθρωπισμό.
Είναι η έλλειψη οράματος, είναι η αδυναμία εμπιστοσύνης, είναι η αντικοινωνικότητα που απλά εργαλειοποιήθηκαν ώστε ο άνθρωπος να μείνει μόνος και μόνο με προβλήματα και λογαριασμούς.
Το λάθος στο αφήγημα του πολέμου της εποχής της πληροφορίας ότι δεν αναλογίζεται πως οι απεγνωσμένοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Ξεχνούν επίσης την δύναμη της μητρότητας και την αξία που έχει η ζωή που έφεραν στο κόσμο. Μην αμελούμε τον αστάθμητο παράγοντα ή τον από μηχανής θεό της αρχαίας τραγωδίας.
Κάπως έτσι ο Ναπολέων βρήκε το Βατερλό του, ο Κάιζερ την ήττα του, η Ρωσία τον Λένιν της, η Πόλις την άλωση της, ο Χίτλερ το τέλος του. Αέναη μάχη, μια μάχη πνεύματος, μια μάχη ψυχής, μια μάχη όπου το σκοτάδι είναι καταδικασμένο να πλημμυρίζεται από το φως.
Ένα φως το οποίο στον πόλεμο της πληροφορίας στιγματίζεται από το σκοτάδι και παραβιάζεται με σκοπό την διείσδυση στον γενετικό κώδικα και την συνειδητότητα που φέρει κάθε έμψυχο ον της «κατ' εικόνα και ομοίωσης».
Σήμερα πιο πολύ από ποτέ η ανάγκη για ένα αγώνα που είτε θα σε κρατήσει άνθρωπο είτε θα σε κάνει ένα άψυχο ζόμπι, ένα νεκρό ζωντανό δίποδο που θα μένεις στο πεδίο της μάχης γιατί πολύ απλά είσαι η καλύτερη μορφή ενέργειας και δημιουργός κέρδους.
Το πείραμα τελείωσε, ζήτω το νέο πείραμα, ζήτω ο μετά άνθρωπος, ή μήπως όχι ; Ακόμα σε πνιγεί ο εγωισμός ; Ακόμα σε τρώει η αλαζονεία ; Ακόμα σε θολώνει η υπερηφάνεια ; Η χαρά ; Η λύπη ; Η Ευτυχία ; Η αγάπη ; Η ελπίδα ; Η πίστη ; Το σπλάχνο σου το ίδιο ;
Όλα καλά προγραμματισμένα, σχέδια, σχέδια Κούπερ, σχέδια Καλλέργης, σχέδια Μάρσαλ, το δικό σου σχέδιο άνθρωπε μου δεν το είδαμε ακόμα, αυτοί καλά τα έχουν καμωμένα, εσύ ; Το δικό σου σχέδιο για να μην γίνεις από έμψυχο ον σε ζώων προϊόν ;
Θα σου παραθέσω εκ νέου τα λόγια του Yuval Noah Harari και αυτή τη φορά δώσε βάση:
"Στην βιομηχανική επανάσταση, είδαμε την δημιουργία μιας νέας τάξης, το αστικό προλεταριάτο. Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνικοπολιτικής ιστορίας των τελευταίων 200 ετών ασχολήθηκε με αυτή την τάξη, και τα νέα προβλήματα και ευκαιρίες. Τώρα, βιώνουμε την δημιουργία μιας νέας τεράστιας τάξης άχρηστων ανθρώπων. Ενώ οι υπολογιστές γίνονται καλύτεροι σε περισσότερους τομείς, υπάρχει η πιθανότητα ότι εκείνοι θα τα καταφέρνουν καλύτερα από εμάς στις περισσότερες δουλειές και θα κάνουν τους ανθρώπους περιττούς. Τότε το μεγάλο πολιτικό και οικονομικό ερώτημα του 21ου αιώνα θα είναι, «Γιατί χρειαζόμαστε τους ανθρώπους;» ή τουλάχιστον, «Γιατί χρειαζόμαστε τόσους πολλούς ανθρώπους;»
Επί του παρόντος, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους κρατάμε χαρούμενους με ναρκωτικά και βιντεοπαιχνίδια... αλλά αυτό δεν ακούγεται σαν ένα πολύ ελκυστικό μέλλον.
Πάλι, δεν είναι μια προφητεία, βλέπουμε απλά όλες τις πιθανότητες μπροστά μας. Μια πιθανότητα είναι η δημιουργία μιας τεράστιας τάξης άχρηστων ανθρώπων. Μια άλλη πιθανότητα είναι η διαίρεση του ανθρώπινου είδους σε διαφορετικές βιολογικές κάστες, με τους πλούσιους να αναβαθμίζονται σε εικονικούς θεούς, και οι φτωχοί να υποβαθμιστούν στο επίπεδο των άχρηστων ανθρώπων".
"Το πραγματικό πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι το εξής: Έχουμε παλαιολιθικά συναισθήματα, μεσαιωνικούς θεσμούς και πανίσχυρη τεχνολογία. Αυτό είναι τρομερά επικίνδυνο, και τώρα πλησιάζει σε ένα σημείο ολικής κρίσης". E. O. Wilson Αμερικανός εντομολόγος & Βιολόγος (1929-2021).