ΣΚΕΨΟΥ : Γεγονός σήμερα, ιστορία αύριο
Όπως είναι η κατάσταση σήμερα λοιπόν βλέπουμε γύρω μας εν έτη 2023 ακόμα τον κόσμο να φανατίζεται, να χρωματίζεται, να σημαιοστολίζεται και να παλαμοκροτεί ότι φαινομενικά είναι αρεστό αλλά στην ουσία σαθρό και διεφθαρμένο.
Προτού ξεσπάσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, οι «ειδικοί» της εποχής και συμβουλάτορες του παράφρονα Αδόλφου Χίτλερ φρόντισαν να τον πείσουν ότι μπορούν να δημιουργήσουν την Αρεία Φυλή. Η συνέχεια σε όλους μας γνωστή, κτηνωδίες, θάνατος, καταστροφή.
Κάποια χρόνια μετά και ενώ στόχοι, επιδιώξεις μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο, οι λεγόμενοι Άρειοι δίνουν την θέση τους στους Αρίστους. Είναι η στιγμή που ο κομπλεξικός, ο άεργος, λαμβάνει ένα αξίωμα και θεωρεί λοιπούς ως υποανάπτυκτους προσπαθώντας εις βάρος τους να κάνει όσα πειράματα μπορεί.
Κάπου εδώ έρχεται το λεγόμενο πείραμα του βατράχου, ενώ είμαστε στην κατσαρόλα, στο ίδιο καζάνι, όλοι όμως, οι κρατούντες τον «έλεγχο» της φωτιάς που ο Προμηθέας έδωσε απλόχερα στον άνθρωπο, ανεβάζουν την θερμοκρασία σιγά σιγά και αντί να πηδάμε εκτός του καζανιού απλά κάνουμε «ξερό» απολαμβάνοντας το βράσιμο μας.
Το περίεργο για τα όσα συμβαίνουν είναι μια κουβέντα που έλεγε ο παππούς μου: « κάθε 50 χρόνια παιδί μου και ένας πόλεμος, ο άνθρωπος δεν αλλάζει, διαφορετικά ο Θεός τιμωρεί με σεισμούς, λοιμούς – λιμούς, καταποντισμούς ».
Πέρασαν χρόνια από το θάνατο του με βιωματικές ιστορίες, με δεδομένα, με την ηρεμία που έβγαινε μετά από χρόνια στα χωράφια αλλά αυτή του η κουβέντα δείχνει πιο κοντά από ποτέ.
Βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού πιο κοντά από ποτέ, το στενάχωρο της όλης κατάστασης είναι η άγνοια του μεγαλυτέρου ποσοστού των ανθρώπων να μην γνωρίζει ιστορία. Όσοι δεν την γνωρίζουν την ζουν με τη χειρότερη πλευρά της, μην ξεχνάς δε ότι ιστορία γεννάτε αφού τελειώσουν όλα τα συμβάντα και συνήθως γράφεται εκ των ισχυρών.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που αφορά την χώρα μας η σύγχυση μεταξύ 25ης Μαρτίου με την 28η Οκτωβρίου, όταν ο Εμανουέλε Γκράτσι λίγο μετά της 3 το πρωί πήγε στον Μεταξά το τελεσίγραφο των Ιταλικών αξιώσεων. Τότε ακούστηκε από τον Ιωάννη Μεταξά η ιστορική φράση: «Alors, c'est la guerre» (Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο).
Ένας Μεταξάς που αν και Γερμανό σπουδαγμένος οραματίστηκε την ανάγκη συμμαχίας με την Αγγλία λόγο της ισχύς της σε ναυτικό. Κάπως έτσι ο Ιωάννης Καποδίστριας ήρθε συνοδευόμενος από Αγγλικά, Ρωσικά και Γαλλικά πλοία για να δείξει την ανάγκη στήριξης από όλες της τότε δυνάμεις αλλά τελικά εμείς εδώ απλά τον δολοφονήσαμε.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο περιφρόνησης «δολοφονήσαμε» Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Καραϊσκάκη, Παπαφλέσσα, Ανδρούτσο, Αθανάσιο Διάκο και όλους τους αφανής ήρωες που τα κόκκαλα και το αίμα τους αποτελούν θεμέλιο ελευθερίας για όλους μας σήμερα.
Θες ή όχι να πιστέψεις ότι όλα ξεκινούν από μια μπουκιά χώρα σαν την Ελλάδα, δες το κυνήγι που δέχεται ο Ελληνισμός και η Ελληνική γλώσσα μέσα στο χρόνο και το μένος εναντίον ενός προσώπου με το όνομα Χριστός (Εμμανουήλ). Όλα είναι ένα μεγάλο πάζλ, μια παγκόσμια σκακιέρα που το κομβικό κομμάτι ή παίχτης λέγεται Ελλάδα.
Σε ανάμνηση των όσων έγραψε η ιστορία, σε καταγραφή των όσων διαδραματίζονται και δυστυχώς όπως δείχνει στις μαύρες σελίδες που θα γραφτούν στέκομαι στο δικαίωμα των ανθρώπων για αυτοδιάθεση, για ζωή, για ανεξαρτησία. Όσες Νυρεμβέργες και να πράξουν είναι τόσο υποκριτές σε ότι κάνουν που πάντα θα το μεταφράζουν κατά το πώς τους συμφέρει και μόνο.
Για τα δικά μας και μικρές πινελιές γνώσης, όποια οργάνωση υπάρχει εκεί έξω λειτουργεί κατά το ιταλικό : Cui Bono που σημαίνει για τίνος το συμφέρον. Ο πρώτος παγκόσμιος ήταν για κάποιου το συμφέρον, ο δεύτερος παγκόσμιος ήταν επίσης για κάποιου το συμφέρον, ο τρίτος στα προσεχώς επίσης για κάποιου το συμφέρον θα είναι. Το γελοίο σε όλα αυτά ότι το συμφέρον «κάποιου» είναι πάνω από την οποιαδήποτε έννοια ΖΩΗΣ.
Όσον αφορά τα της μέσης ανατολής, είναι ένα θέμα που ο Κοσμάς ο Αιτωλός ανέφερε μεταξύ 1714 – 1779, όσον αφορά το Τζιχάντ δεν είναι ένας Μοναχός σε κάποιο μοναστήρι αλλά ο πολεμιστής του Αλλάχ που θα σου πάρει το κεφάλι για να εξυγιάνει το σώμα, όσον αφορά το Ισραήλ δεν είναι «φίλοι» σου γιατί πολύ απλά έχασαν μετά την σταύρωση την Θεία Χάρη και την έλαβε η Ελλάδα – Ορθοδοξία.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί ζωές, κανείς δεν έχει δικαίωμα να καταπιέζει τον άλλο μέχρι ολικής καταστροφής, κανείς … Δυστυχώς όμως η ρήση του Ναπολέοντα : Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους παρά για τα δικαιώματά τους, αποδεικνύεται αληθινή καθημερινά.
Παράξενα και περίεργα όσα ζούμε και βιώνουμε τα τελευταία χρόνια της ζωής μας. Ένα μεγάλο και απέραντο σταυρόλεξο συμφερόντων, επιδιώξεων, εξουσίας. Οι ισχυροί βλάπτουν κάθε μέρα εις τους αιώνας των αιώνων και χωρίς αμήν. Σκέψου, ποτέ δεν είναι αργά, φτιάξε μικρές ομάδες επιβίωσης, γνώσης, στήριξης και το βασικότερο όλων : έχε το νου στο Παιδί γιατί αν σωθεί υπάρχει ελπίδα.
Πόλεμος είναι όταν αλληλοσκοτώνονται άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή κάποιοι άλλοι, που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν. Πωλ Βαλερύ Γάλλος ποιητής (1871-1945).